Infobox Mikroplastik
İster park, sanayi bölgesi, orman, tarım arazisi isterse de koruma altındaki bir doğal alan olsun, günümüzde mikroplastik neredeyse her yerde bulunabilmektedir.
Genel olarak mikroplastik, 5 mm’den küçük plastik parçacıklar olarak anlaşılmaktadır.
Bu parçacıklar, çevrede zaman içinde daha küçük parçacıklara ayrılır. Parçacıklar ne kadar küçük olursa, bitkiler ve toprak organizmaları tarafından emilme olasılığı da o kadar artar. Mikroplastik, farklı plastik türlerinin yanısıra, genellikle ftalatlar veya bisfenoller gibi zararlı katkı maddelerini de içerirler.
Toprakta mikroplastik kirliliğine yol açan başlıca kaynaklar şunlardır:
Lastik ve yol aşınması, mikroplastik içeren organik gübreler (örneğin, kompost ve arıtma/kanalizasyon çamuru), Sigara filtreleri ve plastik atıkların yanısıra, filmler, keçe, yün, ağ, bitki saksıları ve boya aşınmaları
Avusturya’da yol ve lastik aşınması sonucu kişi başına yıllık mikroplastik salınımının 2 kg’dan fazla olduğu tahmin edilmektedir. Otomobil lastikleri, kauçuk ve dolgu malzemelerinin yanı sıra, sürüş performansını artırmak ve malzeme yaşlanmasını yavaşlatmak amacıyla vulkanizasyon ajanları, antioksidanlar ve ozon koruyucu (inhibitör) gibi çeşitli katkı maddeleri içerir. Ancak, bu katkı maddelerinin tam bileşimi lastik üreticileri tarafından ticari sır olarak saklanmaktadır. Özellikle lastik yaşlanmasını önlemek için kullanılan bileşiklerden bir olan para-fenilendiaminler (para-phenylenediamines, PPDs), özel bir dönüşüm ürünü olan 6PPD kinon’un sucul ekosistemlerde, balıklar üzerinde toksik olduğunun tespit edilmesinin ardından tartışmalı hale gelmiştir.
Genel olarak, mikroplastiklerin çevre ve insan sağlığı üzerindeki etkileri henüz yeterince araştırılmamıştır. Sadece çok yavaş parçalandığı için, topraktaki mikroplastik içeriği zamanla artmaya devam etmektedir (“birikim”). Birikim, toprağın fiziksel özelliklerini değiştirerek ve mikroorganizmaların bileşimini etkileyerek “toprak sağlığı” üzerinde uzun vadeli bir etkiye sahip olabilir.
